گاهي با سلام شروع مي شوند و گاهي با توصيف و گاهي با درد و دل.

به دعاهاي امام سجاد(ع) براي مرزداران يا خوشامدگويي به ماه رمضان نگاه كنيد!...
 با سپاس خدا و توصيف موصوف همراهند.
دعاهاي مقدمه دار براي زمان هايي مناسبند كه با خيال راحت و نيمه آسوده، وضو مي گيريم....
رو به قبله مي نشينيم و سر فرصت خيالمان را به درگاه خدا پرواز مي دهيم....

اما من دعاهايي را مي شناسم كه اسمشان را گذاشته ام دعاهاي پريشان!
چون هر وقت در به در و پريشان مي شويم و حال هيچ مقدمه اي را نداريم؛به دادمان مي رسند.
دعايي كه امام سجاد(ع) به ابوحمزه ثمالي ياد داده از همين دعاهاي پريشان است...
با شتاب خدا را صدا كني و همان اول دعا فقط بگويي:

- الهي!..... لا تؤدبني به بعقوبتك!

فارسي اش مي شود:

خدايا... اشتباه كردم.... كاري كرده ام كه نبايد مي شد.
حالا هم مي ترسم آتش نتيجه اش، لباس روحم را بسوزاند.
 خودت كاري كن نتيجه كارم، دامنم را نگيرد!

آمين!....




------------------------------------
از کتاب ما خدا اهل بیت(ع)
اثر سید محمد سادات اخوی
با تلخيص
------------------------------------
از گوگل پلاس دوستان